Europa desprega un amplo abanico de normas co fin de que as empresas cumpran criterios ambientais, sociais e de bo goberno. Esta é a regulación ESG que marcará o 2024.
.png)
En 2024, as compañías deberán verificar o cumprimento dos criterios ambientais, sociais e de goberno corporativo, ou ESG. Este ano entran en vigor —de maneira graduada— varias directivas europeas e nacionais na materia que lles esixirán adaptar a súa comunicación de sustentabilidade cara ás partes interesadas da empresa (clientes, provedores, traballadores, accionistas e comunidades afectadas pola súa actividade). Vemos que normas son e resumimos os seus puntos crave.
A seguinte normativa, de obrigado cumprimento, cambiará o modo en que as empresas da UE abordan e comunican a información sobre sustentabilidade aos seus grupos de interese:
La Directiva de Informes de Sustentabilidade Corporativa (CSRD, polas súas siglas en inglés) modifica a Directiva 2014/95/UE de divulgación non financeira. O novo regulamento a nivel europeo guiará a partir do 2024 a presentación de información sobre sustentabilidade por parte das grandes empresas e pemes da Unión Europea. Esta deberá incluír, entre outros aspectos, «os plans da empresa […] para garantir que o seu modelo de negocio e a súa estratexia sexan compatibles coa transición cara a unha economía sostible e coa limitación do quecemento global a 1,5 °C» do Acordo de París.
A CSRD multiplica o seu alcance, pasando das 12 000 empresas implicadas pola anterior directiva a afectar a unhas 50 000 empresas europeas, que deberán presentar informes periódicos de sustentabilidade. Xa durante este exercicio, as organizacións con máis de 500 empregados deben recompilar información sobre o seu impacto social e no medioambiente (por exemplo, obxectivos de redución de emisións GEI e os compromisos de mitigación do cambio climático) para publicar en 2025.
As compañías deberán reportar a súa información de sustentabilidade en base a uns estándares comúns. Os ESRS (European Sustainability Reporting Standards) son unha ducia de estándares europeos, aliñados coa Iniciativa de Reporte Global, do inglés GRI. En total, máis de 1700 requirimentos en cuestións ambientais, sociais e de gobernanza. Para facilitar o reporte ás empresas, a organización EFRAG ou European Financial Reporting Advisory Group, impulsada pola Comisión, proporciona asesoramento técnico para elaborar os estándares e ofrecerá directrices de aplicación.
Tanto a citada Directiva CSRD como os estándares ESRS inclúen como aspectos destacados información sobre a cadea de valor, así como os conceptos de dobre materialidade e de dilixencia debida. Este último, relacionado coa próxima Directiva sobre dilixencia debida das empresas en materia de sustentabilidade.
A nova Directiva europea CSDDD (Corporate Sustainability Due Diligence Directive) obrigará ás empresas para identificar, previr, mitigar e dar conta de como abordar os seus impactos negativos sobre os dereitos humanos e o medioambiente. Impactos, reais e potenciais, derivados tanto das actividades propias da empresa como das súas filiais e cadeas de valor.
A CSDDD aplicarase a empresas da Unión con máis de 500 empregados e 150 millóns de euros de facturación, así como a outras empresas de alto impacto en determinados sectores. Incluíndo aspectos que afectan ao vector residuos: a dilixencia debida debe abarcar «os impactos ambientais adversos xerados ao longo da xestión de residuos» e que se producen «nas propias operacións, filiais, produtos, servizos e cadeas de valor das empresas, en particular no abastecemento de materias primas [...] ou na eliminación de produtos ou residuos».
As multas por incumprimento poden supoñer, polo menos, o 5% dos ingresos da compañía. Os países membros teñen dous anos para o seu trasposición. Con todo, España conta xa co Anteproxecto de lei de protección dos dereitos humanos, da sustentabilidade e dilixencia debida nas actividades empresariais transnacionales.
En febreiro de 2024 a UE aprazou a votación da CSDDD #ante a falta da maioría necesaria para aprobala, despois de que Alemaña anunciase que se abstería.
Circularidade e ‘lavado verde’A Directiva europea Green Claims ten como obxectivo protexer aos consumidores do greenwashing. Esta iniciativa lexislativa establece criterios contra as declaracións ambientais enganosas, pouco fiables ou falsas que as empresas fan acerca dos seus produtos e servizos e que lles inducen a erro. A Green Claims quere así mesmo deter a proliferación de ecoetiquetas —na actualidade hai unhas 230 etiquetas ecolóxicas activas en Europa— e protexer, así, os selos oficiais.
A Comisión Europea tamén propuxo modificar a Directiva sobre los derechos de los consumidores para obrigar a produtores e vendedores a facilitar información sobre a durabilidade e reparabilidad dos seus produtos. «Os consumidores terán dereito a saber durante canto tempo está previsto que dure un produto e, no seu caso, como pode repararse», sinalan desde a CE. Para iso, os comerciantes deberán proporcionar dita información ao consumidor previamente á compra e de maneira clara e comprensible, ben na embalaxe, ou ben na descrición do artigo no seu sitio web.
Esta nova lei da UE que prohibe o branqueo ecolóxico e a información enganosa foi finalmente aprobada en febreiro de 2024.
As organizacións afrontan un aluvión normativo en materia ambiental, social e de bo goberno. As anteriores son as principais novidades normativas ESG para este ano 2024. Desde a Rede Española do Pacto Mundial de Nacións Unidas declaran que estes cambios «representan un desafío e unha oportunidade para as empresas, xa que deben adaptarse a estándares máis rigorosos e demostrar un maior compromiso coa sustentabilidade nos seus informes corporativos».
.jpg)
%20(1).png)
